صبحونه را خورديم و من رفتم تا دوش بگيرم بعد يك دوش آب سرد ؛رفتم جلوي آينه و داشتم موهام و شانه ميزدم .مرتضي وارد اتاق شد و گفت مهسا بدو!
- چي؟كجا؟
- زود باش ديگه بريم كوه!
- كوه؟
- زود باش ورزشكار همه منتظرن!
- كيا؟
- مامانت،مامانم،بابات،بابام،امير و مريم و زهرا
- مامانت،مامانم،بابات،بابام،كه ميشن مامان و بابا و امير و مريم را مي شناسم .اما زهرا؟
- زهرا دوست مريم هست
- جدي؟پس من چرا نميشناسم
- امير اين طور گفته!
- چي؟
- دوست دختر امير
- ايول داداش امير ماهم؟
- حالا بهش نگي
- داد زدم مامان،بابا؟
- مهسا ساكت ..
- باشه..ببخشيد!
- آبروش و نبر!
- مانتوي قهوه اي سوخته و شال و شلوار مشكي را پوشيدم و كرمي به صورتم زدم و مداد و ريمل و سايه كمرنگي زدم و يه دوش ادكلن مثل هميشه .كوله ام را برداشتم و از پله ها پايين مي رفتم كه مرتضي وسط پله ها بود.
- مرتضي:مهسا جونم؟اين جوري مياي فداي چشمات بشم؟
- آره ديگه.
- چه خبره عزيزم اين همه روغن زدي به صورتت؟چادر نمي پوشي واسم؟
- مرتضي ...نه....
- آره.بدو برو صورتت و كمرنگ كن حد اقل چادر بردار بريم عزيزم
- مرتضي؟
- چشماش خشن شده بودن گفت بله؟
- صبر كن
- چرا؟
- رفتم و صورتم را شستم و برگشتم
- مرسي خانومي بهتر شد چادر كه باز جا گذاشتي
- نه
- به حرفم گوش نميدي؟
- نه
- دوستم نداري؟
- چرا دارم
- اگه دوستم داري به حرفم گوش كن ديگه يه چادر خواستيما
- داري اذيت ميكني ها .دير شد
- برو بپوش بيا
عصابم داشت خرد ميشد با حرص رفتم و پوشيدم و رفتيم.توي ماشين صداي موسيقي پايين بود زيادش كردم و گفتم بابا بزرگ داري مثلا عروس ميبري نه جنازه ها
خنديد و ادامس گرفت جلومو گفت:آدامس؟بعد بسته را بهم داد .يك دانه بر داشتم و بسته اش را توي داشبورت ماشين گذاشتم
اصلا از چادر خوشم نميامد بهش گفتم:«مرتضي من از چادر بدم مياد»
- ولي اينجوري مثل فرشته ها ميشي
- دارم ميگم چادر دوست ندارم
- ولي من دوست دارم
- خب خودت بپوش صورتم را سمت بيرون كردم
- مهساي من؟دوست ندارم كسي جز من بهت نگاه كنه.آرايش تو باعث جذاب شدن بيش از حد تو ميشه .تو با اين صورت نازت بايد نقاب هم بذاري .همين طوري همه نگاهت ميكنن.من واقعا اذيت ميشم
- .....
- ميگم خيلي وقته در نظر دارمت.هر موقع بيرون مي رفتي و كسي نگاهت ميكرد يا چيزي ميگفت دوست داشتم بزنم لهش كنم و بهت بگم حق نداري اين طوري بيرون بري
- چه بچه پرويي هستي تو.
- مهسا دوستت دارم
رسيديم.از كوه بالا رفتيم واقعا با چادر معذب بودم هميشه من جلوتر از بقيه بودم اما الان سخت بود .استشمام هواي تازه چقدر خوب بود.خيلي دوت داشتم شيريني اين روزا رو نگه دارم و تلخش نكنم اما اخه...چه قضيه ها كه سرنوشت رقم نزده واسه ما....
موقع پايين امدن از كوه چادرم زير پايم گير كرد و من افتادم و دستام زخمي شد.عصابم خيلي خرد بود.مرتضي آمد تا منو بلند كنه كه من هلش دادم .احساس كردم غرورم شكسته و له شدم.شايد كس زيادي هم نديده باشه.بلند شدم و چادر را همون جا انداختم و به راه افتادم
- مهسا؟
- ---------
- ديگه چيزي نگفت
- امير:مهسا تيپ عوض كردي!چادرت كو؟
- امير جان!من كي چادر مي پوشيدم كه اين بار هم بپوشم؟
- آخه گفتم آمدني....
- حرف نزن
- عصباني.بريم زهرا جون
- هي..دستش و نگير نامحرميد ها
به پايين كوه رسيدم پشت سرم امير و زهرا و مرتضي بودند
مامان مرتضي گفت:دخترم پس مرتضي كو؟
- داره مياد مامان جون
رفتم كنار مريم و گفتم مريم ميشه من و تو با هم برگرديم
-آره بيا بريم
- باشه
- به مرتضي بگم
- نه نميخواد
همه رسيدن و من سوار ماشين شدم و از امير سويچ را گرفتم و گفتم داداشي جونم شما و زهرا جون با مرتضي برين
آهنگ غمگين مورد علاقه ام را گذاشتم و صدا ش وبلند كردم توي جاده پشت سر دوتا ماشين ديگه بوديم
مريم:با مرتضي دعوات شده؟
- ......
- مرتضي چيزي گفته؟
- من دوست ندارم چادر بپوشم از اول گفتم اما بهم گير داد آرايش و پاك كردم و چادر پوشيدم .پايين آمدني چادر لعنتي گيركرد زير پام و افتادم و دستام زخمي شد.از دستام داشت خون مي آمد
- فدات بشم آبجي!ميخواهي بهش بگم؟
- با طعنه بهش گفتم چه خواهر شوهر مهربوني!
- مهسا بد جنس نباش من و تو دوستاي صميمي بوديم .اين موسيقي را هم كم كن مرده كه نمي بريم.يه عروس خوشگل داريم
- نه كم نكن.خواهش ميكنم
به كوچه رسيديم مريم پياده شد و فاطمه خانم و حاج آقا هم پياده شدند و به خونشون رفتن
منم ماشين امير را بردم توي حياط و از خونه زدم بيرون
به كتابخونه رفتم بدون اينكه به كسي چزي بگم.توي حياط كتابخونه دستام و شستم و رفتم داخل سالن و يك كتاب فيزيك برداشتم و شروع كردم و خواندم
توي مسائل فيزيك غرق بودم چشمم به ساعت افتاد 9 شب بود بلند شدم و كتاب را سر جاش گذاشتم و دفتر را امضا كردم و به سمت خانه راه افتادم .كتابخونه وسط پارك كوچك محله بود پارك را طي كردم.كوچه ها را گذروندم و به خانه رسيدم .كليد را انداختم و در را باز كردم و وارد خانه شدم.مرتضي و بابا داشتند تلوزيون مي ديدند.مامان ظرف ها را مي شست و امير هم مثل هميشه گوشي دستش بود از پله ها بالا رفتم و در اتاق را باز كردم.شال و كيفم را به گوشه اي انداختم و پشت ميز تحريرم نشستم و شروع كردم به تمرين كردن رياضي.
مرتضي وارد اتاق شد.بي توجه به او درسم را خواندم
- مهسا منو ببين.
- اهميتي ندادم
- از روي تخت بلند شد و امد جلوي ميز و كتابم را بست و گفت:خانومي؟
- سلام.درس دارم
- سلام كه از ماست.كجا بودي؟
- به تو چه
به چشماش نگاه كردم.انگار اثري از مهر نبود ترسيدم اما بي اعتنا به او كتابم را باز كردم
- مرتضي:گفتم كجا بودي؟
- به خودم ربط داره
- تو يه زن شوهر داري و نبايد خودسر باشي .من نبايد بدونم تو كي ميري و كي مياي و كجا ميري؟من سراغت و بايد از كي بگيرم؟بهم بگن بد بخت نميدوني زنت كجاست؟
- برو فيلمت را ببين
- مهسا دوست ندارم اول زندگي همه چيز را بهت بد نشون بدم اما اگه قرار باشه ندونم كي ميري و كجا ميري ..اصلا لازم نيست جايي بري.
نظرات شما عزیزان:
